Blog

Βία αναπηρία: Το στίγμα, οι διακρίσεις, η έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με την αναπηρία και η ανεπαρκής πρόσβαση στην κοινωνική υποστήριξη των φροντιστών συμβάλλουν στα υψηλότερα επίπεδα βίας που βιώνουν τα παιδιά με αναπηρίες.

Τα παιδιά και οι έφηβοι με αναπηρία βιώνουν σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική βία και παραμέληση σε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά από εκείνα χωρίς αναπηρία, παρά την πρόοδο στην ευαισθητοποίηση και την πολιτική τα τελευταία χρόνια. Τα σοκαριστικά αυτά ευρήματα έρχονται σύμφωνα με μια συστηματική ανασκόπηση και μετα- ανάλυση μελετών που αφορούσαν περισσότερους από 16 εκατομμύρια νέους από 25 χώρες που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1990 και 2020, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet Child & Adolescent Health. Οι νέοι με ψυχικές ασθένειες και γνωστικές ή μαθησιακές δυσκολίες είναι ιδιαίτερα πιθανό να βιώσουν βία και συνολικά, τα παιδιά με αναπηρίες έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να βιώσουν βία σε σύγκριση με εκείνα χωρίς αναπηρίες, κάτι που μπορεί έχουν σοβαρές και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία τους.

Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι ενώ η μελέτη παρέχει την πιο ολοκληρωμένη εικόνα της βίας που βιώνουν τα παιδιά με αναπηρίες σε όλο τον κόσμο, υπάρχει σπανιότητα δεδομένων από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMICs), ειδικά στη Νοτιοανατολική και Κεντρική Ασία και Ανατολική Ευρώπη. Ωστόσο, οι συγγραφείς λένε ότι τα ευρήματα υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για συλλογικές προσπάθειες από τις κυβερνήσεις, τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και κοινωνικής πρόνοιας και ερευνητές για την ευαισθητοποίηση για όλες τις μορφές βίας κατά των παιδιών με αναπηρίες και την ενίσχυση των προσπαθειών πρόληψης. “Τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν απαράδεκτα και ανησυχητικά ποσοστά βίας κατά των παιδιών με αναπηρίες που δεν μπορούν να αγνοηθούν”, λέει η καθηγήτρια Τζέιν Μπάρλοου από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία συνεπικεφαλής της μελέτης.

Συγκλονιστικά στοιχεία για βία σε άτομα με αναπηρία

“Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να προστατεύονται από τη βία που έχει μακροχρόνιες κοινωνικές, υγειονομικές και οικονομικές συνέπειες, όπως υψηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου, χειρότερες προοπτικές εργασίας και υψηλότερο κίνδυνο ψυχικών ασθενειών και χρόνιων ασθενειών στη μετέπειτα ζωή μας. πρέπει να επενδύσει επειγόντως σε υπηρεσίες και υποστήριξη που αντιμετωπίζουν τους παράγοντες που θέτουν τα παιδιά με αναπηρίες σε αυξημένο κίνδυνο βίας και κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένου του άγχους των φροντιστών, της κοινωνικής απομόνωσης και της φτώχειας”. Υπολογίζεται ότι 291 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι έχουν επιληψία, διανοητική αναπηρία, προβλήματα όρασης ή απώλεια ακοής—που αντιπροσωπεύουν περίπου το 11% του συνολικού πληθυσμού των παιδιών και των εφήβων παγκοσμίως. Πολλοί περισσότεροι έχουν άλλες σωματικές και πνευματικές αναπηρίες.

Η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών με αναπηρίες (πάνω από το 94%) ζει σε συνθήκες φτώχειας, όπου συγκλίνουν πολλαπλοί κίνδυνοι. Το στίγμα, οι διακρίσεις, η έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με την αναπηρία και η ανεπαρκής πρόσβαση στην κοινωνική υποστήριξη των φροντιστών συμβάλλουν στα υψηλότερα επίπεδα βίας που βιώνουν τα παιδιά με αναπηρίες. Αυτό μπορεί να επιδεινωθεί περαιτέρω από τη φτώχεια και την κοινωνική απομόνωση. Οι μοναδικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αναπηρίες, όπως η αδυναμία να εκφραστούν λεκτικά ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, μπορούν επίσης να τα καταστήσουν στόχο βίας. Το 2012 μια συστηματική ανασκόπηση, που δημοσιεύθηκε στο The Lancet, υπολόγισε ότι πάνω από το ένα τέταρτο των παιδιών με αναπηρίες σε χώρες υψηλού εισοδήματος βίωσαν βία και ότι οι πιθανότητες να βιώσουν βία ήταν περισσότερες από τρεις φορές υψηλότερες από τους συνομηλίκους τους χωρίς αναπηρία.

Αυτή η νέα ανάλυση περιλαμβάνει μεγαλύτερο αριθμό μελετών από μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, περισσότερα είδη βίαςκαι ένα ευρύτερο φάσμα αναπηριών, καθώς και τη χρήση ενημερωμένων μεθόδων για την παροχή σημερινών παγκόσμιων εκτιμήσεων για τη βία κατά των παιδιών με αναπηρίες, έως τον Σεπτέμβριο του 2020. Οι νέες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι ένα στα τρία παιδιά με αναπηρίες είναι επιζώντα της βίας και ότι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να βιώσουν βία ως παιδιά χωρίς αναπηρία. Οι ερευνητές έκαναν μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση όλων των μελετών παρατήρησης που μετρούσαν τη βία κατά παιδιών με αναπηρίες που δημοσιεύτηκαν σε 18 βάσεις δεδομένων αγγλικής γλώσσας και τρεις περιφερειακές κινεζικές βάσεις δεδομένων μεταξύ 1990 και 2020. Τα δεδομένα αναλύθηκαν για 98 μελέτες που αφορούσαν περισσότερα από 16,8 εκατομμύρια παιδιά, συμπεριλαμβανομένων 75 μελετών από χώρες υψηλού εισοδήματος και 23 μελετών από επτά χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.

Η ανάλυση δεδομένων από 92 μελέτες που εξέτασαν τον επιπολασμό διαπίστωσε ότι τα συνολικά ποσοστά βίας διέφεραν ανάλογα με την αναπηρία:

• ήταν ελαφρώς υψηλότερα μεταξύ των παιδιών με ψυχικές διαταραχές (34%)
• και γνωστικές ή μαθησιακές δυσκολίες (33%)
• από ό,τι για τα παιδιά με αισθητηριακές αναπηρίες (27% ),
• σωματικούς περιορισμούς ή κινητικούς περιορισμούς (26%)
• και χρόνιες ασθένειες (21%)

Οι πιο συχνά αναφερόμενοι τύποι βίας ήταν συναισθηματικές και σωματικές, τις οποίες βιώνει περίπου ένα στα τρία παιδιά και εφήβους με αναπηρίες. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ένα στα πέντε παιδιά με αναπηρίες βιώνει παραμέληση και ένα στα δέκα έχει βιώσει σεξουαλική βία. Η μελέτη εφιστά επίσης την προσοχή στα υψηλά επίπεδα εκφοβισμού από συνομηλίκους, με σχεδόν το 40% των παιδιών με αναπηρίες να εκτιμάται ότι έχουν βιώσει εκφοβισμό από τους συνομηλίκους τους. Ο διαπροσωπικός εκφοβισμός (φυσικές, λεκτικές ή σχεσιακές πράξεις, όπως χτυπήματα και κλωτσιές, προσβολές και απειλές ή κοινωνικός αποκλεισμός) είναι πιο συχνός (37%) από τον διαδικτυακό εκφοβισμό (23%). Γενικά, τα παιδιά με αναπηρίες που ζουν σε χώρες χαμηλού εισοδήματος βίωσαν υψηλότερα ποσοστά βίας από εκείνα σε χώρες υψηλού εισοδήματος.

“Η βία κατά των παιδιών με αναπηρία μπορεί να προληφθεί. Αυτά τα παιδιά πρέπει να έχουν τις σωστές ευκαιρίες ζωής τώρα”, λέει ο συν-επικεφαλής συγγραφέας Δρ Zuyi Fang από το Beijing Normal University στην Κίνα. “Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών στοχεύουν να τερματίσουν όλες τις μορφές βίας κατά των παιδιών έως το 2030. Για να επιτευχθεί αυτό θα απαιτηθούν πολιτικοί ηγέτες, επαγγελματίες και ερευνητές να συνεργαστούν για να εφαρμόσουν αυτό που ήδη γνωρίζουμε ότι λειτουργεί για την πρόληψη της βίας, όπως οι γονικές παρεμβάσεις βασισμένες σε στοιχεία. ενώ αναπτύσσονται και αξιολογούνται αποτελεσματικές παρεμβάσεις στην κοινότητα, στο σχολείο και στο Διαδίκτυο που στοχεύουν συγκεκριμένες μορφές βίας”.

Και προσθέτει, “Είναι σαφές ότι οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ειδικότερα, αντιμετωπίζουν πρόσθετες προκλήσεις, που τροφοδοτούνται από περίπλοκους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, και πρέπει να θεσπίσουν νομικά πλαίσια για την πρόληψη της βίας, παράλληλα με την αύξηση της ικανότητας των συστημάτων υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών. Για την αντιμετώπιση των περίπλοκων αναγκών των παιδιών με αναπηρίες και των οικογενειών τους. Απαιτείται επίσης πιο ισχυρή έρευνα σε οικονομικά μειονεκτούντες πληθυσμούς και για τη διερεύνηση της βίας που διαπράττεται από στενούς συντρόφους και πρόσωπα εξουσίας”.