Blog
Blog
Ώρα για μια βιώσιμη φαρμακευτική πολιτική- Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο χρηματοδότησης

Το clawback: Ένα μέτρο που επιδεινώνει το πρόβλημα
Στο πλαίσιο του πάνελ «Επανεξέταση της Χρηματοδότησης: Πιέσεις και Δρόμοι Καινοτομίας προς τη Βιωσιμότητα», υπό τον συντονισμό του kαθηγητή Νίκου Πολύζου, ο κ. Καρόκης παρουσίασε τα δομικά προβλήματα του φαρμακευτικού χρηματοδοτικού μοντέλου. «Ο μηχανισμός clawback δεν ελέγχει τις δαπάνες, αλλά τις διογκώνει, οδηγώντας σε δημοσιονομική αστάθεια και στρεβλώσεις που πλήττουν το σύστημα υγείας», τόνισε χαρακτηριστικά o κ. Κοράκης.
Τριπλή αποτυχία: Ασθενείς, εταιρείες, δημόσιο σε αδιέξοδο
Ο κ. Καρόκης επεσήμανε ότι το σημερινό σύστημα έχει οδηγήσει σε τρία σοβαρά προβλήματα:
– Οι ασθενείς επιβαρύνονται με υψηλές ιδιωτικές δαπάνες και περιορισμένη πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες.
– Οι φαρμακευτικές εταιρείες υφίστανται εξοντωτικά ποσοστά επιστροφών, ανεξαρτήτως πωλήσεων ή κλινικής αξίας των φαρμάκων.
– Το Ελληνικό Δημόσιο καλείται να καλύψει δημοσιονομικά ελλείμματα που το ίδιο προκαλεί, αποσπασματικά και χωρίς στρατηγική στόχευση.
Η Ελλάδα δαπανά, αλλά χωρίς σχέδιο
Η χώρα καταλήγει να δαπανά ποσά συγκρίσιμα με τις χώρες του Νότου της Ε.Ε., αλλά με πρόσθετη χρηματοδότηση εκ των υστέρων, αντί με στρατηγική κατανομή πόρων. «Το 2025, η κυβέρνηση θα διαθέσει επιπλέον 1,7 δισ. ευρώ, πέραν του προϋπολογισμού των 2,7 δισ. ευρώ, για να καλύψει ελλείμματα του τρέχοντος μοντέλου», τόνισε ο κ. Καρόκης, αναφέροντας ότι το clawback σε ορισμένα κανάλια ξεπερνά το 70%.
Η πρόταση “Triple Win” για βιώσιμη αλλαγή
Ο Διευθυντής Εξωτερικών Υποθέσεων της MSD Ελλάδος παρουσίασε ένα ρεαλιστικό σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης το διάστημα 2025–2027, προτείνοντας:
– Μείωση της δημοσιονομικής επιβάρυνσης του κράτους κατά 1,7 δισ. ευρώ.
– Μείωση της ιδιωτικής συμμετοχής των ασθενών κατά περίπου 2 δισ. ευρώ.
– Μείωση του μέσου ποσοστού επιστροφών στο 40%.
Πλήρης ψηφιοποίηση και στρατηγική συνεργασία
Ο κ. Καρόκης υπογράμμισε ότι η μεταρρύθμιση απαιτεί τριετή συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης, φαρμακοβιομηχανίας και συλλόγων ασθενών, με δεσμεύσεις για:
– Σταθερά επίπεδα δαπανών και ανώτατα όρια επιστροφών.
– Επενδύσεις στην πρόληψη και την καινοτομία.
– Πλήρη ψηφιοποίηση του Συστήματος Υγείας.
– Αξιολόγηση των τεχνολογιών υγείας και ελεγχόμενη συνταγογράφηση σε πραγματικό χρόνο.
«Η φαρμακευτική πολιτική χρειάζεται στρατηγική, όχι διαχείριση ελλειμμάτων»
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο κ. Καρόκης τόνισε ότι η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού δεν είναι επιλογή, αλλά κόστος. «Πρέπει να επιβραβεύσουμε την αποτελεσματικότητα, την αποδοτικότητα στη χρήση πόρων και να διασφαλίσουμε δίκαιη πρόσβαση για όλους. Η συνέχιση του τρέχοντος μοντέλου επιβαρύνει ασθενείς, επιχειρήσεις και πλέον το ίδιο το κράτος».
Η ανάγκη για ένα νέο μοντέλο χρηματοδότησης
Το clawback, που αρχικά θεσπίστηκε ως προσωρινό μέτρο ελέγχου της φαρμακευτικής δαπάνης, έχει εξελιχθεί σε μηχανισμό υπερφορολόγησης των φαρμακευτικών εταιρειών, με σοβαρές συνέπειες για την αγορά και τη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το ποσοστό των αυτόματων επιστροφών σε ορισμένα κανάλια ξεπερνά το 70%, ενώ η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη στην Ευρώπη σε υποχρεωτικές επιστροφές. Αυτή η υπερβολική επιβάρυνση έχει οδηγήσει σε μείωση της διαθεσιμότητας καινοτόμων θεραπειών, με τον ρυθμό εισαγωγής νέων φαρμάκων να έχει επιβραδυνθεί κατά 6% από το 2019. Παράλληλα, η καθυστέρηση στην αποζημίωση νέων φαρμάκων φτάνει τις 587 ημέρες, έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου των 531 ημερών.
Η πρόταση για ένα νέο μοντέλο χρηματοδότησης δεν αφορά μόνο τη μείωση των επιστροφών, αλλά και τη δημιουργία ενός βιώσιμου πλαισίου που θα επιτρέπει τη σταθερή χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης, χωρίς να επιβαρύνονται υπέρμετρα οι ασθενείς και οι εταιρείες. Η πλήρης ψηφιοποίηση του Συστήματος Υγείας, η ενίσχυση των κλινικών μελετών και η εφαρμογή ελέγχου συνταγογράφησης σε πραγματικό χρόνο αποτελούν κρίσιμα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ανάγκη για αλλαγή είναι επιτακτική, καθώς η συνέχιση του τρέχοντος μοντέλου δεν είναι επιλογή, αλλά κόστος—όχι μόνο για τους ασθενείς και τη φαρμακοβιομηχανία, αλλά πλέον και για το ίδιο το κράτος.