Blog

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Παχυσαρκίας (World Obesity Federation Global Obesity Observatory) για την πορεία της νόσου στην Ελλάδα. Τα δεδομένα εστιάζουν και στον οικονομικό αντίκτυπο της άτυπης αυτής “πανδημίας”.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά το 2019 ο οικονομικός αντίκτυπος της υπερβαρότητας και της παχυσαρκίας υπολογίστηκε σε 4,26 δισ. δολάρια. Αυτό ισοδυναμεί με 407 δολάρια κατά κεφαλήν και αντιστοιχεί στο 2,1% του ΑΕΠ. Το άμεσο και το έμμεσο κόστος αποτελούσαν το 29,3% και το 70,7% του συνολικού κόστους αντίστοιχα, το 2019.

Μέχρι το 2060, σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού, οι οικονομικές επιπτώσεις της νόσου στη χώρα θα εκτιναχθουν στα 10,49 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό ισοδυναμεί με 1.248 δολάρια κατά κεφαλήν και 2,7% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει αύξηση κατά 2,5 φορές στο συνολικό κόστος.

 

Τα στοιχεία προκαλούν σοκ για το μέλλον της υγείας του πληθυσμού της χώρας. Ο χρόνος τελείωσε και η λήψη των αποφάσεων είναι επιτακτική από όλους μας για την αντιμετώπιση της νόσου. Βεβαίως τον πρώτο λόγο τον έχει η Πολιτεία και οι Επιστήμονες, ενώ στην εξίσωση μπαίνει η ευθύνη των ατομικών επιλογών.

Επιπολασμός 

Ευρήματα αποκαλύπτουν σχετική αύξηση (>80%) του επιπολασμού της παχυσαρκίας ενηλίκων στην Ελλάδα από το 2002.

Συγκεκριμένα, το 2002 ο επιπολασμός της παχυσαρκίας ενηλίκων ανερχόταν στο 17,5%, ενώ το 2016, σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες της εποχής, εκτοξεύτηκε στο 32,1%. Αντίθετα, ο επιπολασμός της υπερβαρότητας παρουσίασε μείωση τα τελευταία έτη, από 41,9% το 2002 σε 37,6% το 2016.

Βάσει  προβλεπτικών μοντέλων που εφαρμόστηκαν έως το 2030 εκτιμάται ότι το 25% του συνολικού πληθυσμού θα ζει με παχυσαρκία και το 39% με υπερβαρότητα.

Αναμένονται ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας στις γυναίκες (26%) σε σχέση με τους άνδρες (24%), ενώ τα ποσοστά υπερβαρότητας προβλέπεται να είναι υψηλότερα στους άνδρες (46%) σε σύγκριση με τις γυναίκες (34%). Η παχυσαρκία, μια σιωπηλή επιδημία που υπονομεύει την υγεία του ελληνικού πληθυσμού, απαιτεί ολιστική προσέγγιση και άμεση κινητοποίηση.

Προκλήσεις

Οι προκλήσεις από τα παραπάνω δεδομένα είναι οι εξής:

• Υψηλός Επιπολασμός.
• ‘Ελλειψη δεδομενων ώστε να μπορεί να σχεδιαστεί πολιτική υγείας για την Παχυσαρκία.
• Περιορισμένη πρόσβαση ενηλίκων σε υπηρεσίες και φαρμακευτική αγωγή διαχείρισης βάρους.
• Κοινωνικοοικονομικές ανισότητες σε πρόσβαση σε υγιεινή διατροφή.
• Έλλειψη συστηματικής παρακολούθησης δεδομένων ενηλίκων.
• Έλλειψη περιβαλλοντικών υποδομών για φυσική δραστηριότητα.
• Ελλειψη επαρκούς χρηματοδότησης.

Στο πλαίσιο αυτό, τονίζουν παράγοντες της αγοράς η αναγνώριση της νόσου από την Πολιτεία δεν αρκεί, καθώς: δεν υπάρχουν επαρκείς υπηρεσίες για ενήλικες με παχυσαρκία, ενώ θα πρέπει να ολοκληρωθεί το Εθνικό Σχέδιο Δράσης  για τη αντιμετώπιση της παχυσαρκίας ενηλίκων και επίσης να επιταχυνθεί η υλοποίηση των δράσεων που εξαγγέλλονται.

Παράλληλα, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί ο ανεπαρκής προϋπολογισμός για την αντιμετώπιση της νόσου και να δημιουργηθεί ένας ξεχωριστός προϋπολογισμός για τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας (μπαίνουν στον προϋπολογισμό των αντιδιαβητικών φαρμάκων). Να αξιοποιηθούν οι φόροι “αμαρτίας” (ζάχαρη, αλκοολούχα, τσιγάρα κ.λπ.). Να δημιουργηθούν αξιόπιστα και ακριβή δεδομένα σχετικά με το φορτίο της νόσου στο σύστημα υγείας. Παρά το ότι η παχυσαρκία και οι συν νοσηρότητές της συνεπάγονται υψηλό κόστος και ασκούν σημαντική πίεση τόσο στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, τα στοιχεία είναι ελλιπή.

Επίσης είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν μητρώα δεδομένων από τις δράσεις που πραγματοποιούνται και να συσταθεί ένα ολοκληρωμένο δίκτυο δημόσιων μονάδων αντιμετώπισης παχυσαρκίας για όλες τις ηλικίες. Η ολιστική αντιμετώπιση της νόσου απαιτεί παρεμβάσεις και στην εκπαίδευση, με την ένταξη μαθημάτων διατροφής αλλά και φυσικής δραστηριότητας στα σχολεία.

Συμπερασματικά, η ασθένεια της παχυσαρκίας πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα της Πολιτείας, όπως είναι η αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας, όπου ο στόχος που έχει τεθεί από το υπουργείο Υγείας και τη UNICEF είναι η μείωση της (παιδικής παχυσαρκίας 2‑14 ετών ) από 37,5% σε 24,5% έως το 2030. Μόνο με συντονισμένες δράσεις και παρεμβάσεις μπορεί η χώρα να στοχεύσει σε μία μείωση του επιπολασμού κατά 20% μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Πηγή: iatronet.gr