Blog

Μια ερευνητική ομάδα του Γερμανικού Ινστιτούτου Paul Ehrlich εξέτασε σε μια πρόσφατη μελέτη τις ανοσορυθμιστικές ιδιότητες των β-γλυκανών.

Πρόκειται για φυσικές ζαχαρούχες ενώσεις που προέρχονται από βακτήρια, μύκητες και δημητριακά.

Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι β-γλυκάνες μπορούν να επηρεάσουν στοχευμένα το ανοσοποιητικό σύστημα και να ρυθμίσουν τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις.

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι η ικανότητά τους να καταστέλλουν τις αλλεργικές αντιδράσεις και να προσφέρουν νέες προσεγγίσεις για τη θεραπεία των αλλεργιών. Η επιστημονική δημοσίευση έχει εμφανιστεί στο “International Journal of Molecular Sciences”.

Τα β-γλυκάνες είναι φυσικές ζαχαρούχες ενώσεις που προέρχονται από βακτήρια, μύκητες και δημητριακά. Δρουν σε ειδικούς υποδοχείς του ανοσοποιητικού συστήματος και μπορούν έτσι να προκαλέσουν διάφορες αντιδράσεις.

Μεταξύ άλλων, ενισχύουν τη δραστηριότητα των ανοσοκυττάρων που είναι υπεύθυνα για την καταπολέμηση των παθογόνων και μπορούν να ρυθμίζουν τις φλεγμονώδεις διεργασίες.

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι το δυναμικό τους ως ανοσοενισχυτικά. Τα ανοσοενισχυτικά είναι βοηθητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, σε εμβόλια για την ενίσχυση της ανοσολογικής απόκρισης και, κατά συνέπεια, της προστασίας που παρέχει το εμβόλιο.

Βοηθητικά στην αλλεργιολογία

Τα βοηθητικά χρησιμοποιούνται επίσης σε θεραπευτικά αλλεργιογόνα, με τη βοήθεια των οποίων επηρεάζεται (ρυθμίζεται) το ανοσοποιητικό σύστημα με τρόπο που συμβάλλει στη μείωση των αλλεργικών αντιδράσεων και στην εξοικείωση με το αλλεργιογόνο.

Στην αλλεργιολογική ανοσοθεραπεία, τα ανοσοενισχυτικά ερευνώνται με σκοπό τη διαμόρφωση συγκεκριμένων αλλεργιολογικών (λεγόμενων Th2) ανοσολογικών αντιδράσεων και την αποκατάσταση της ανοχής (συμβατότητας) έναντι συγκεκριμένων αλλεργιογόνων.

Μια ερευνητική ομάδα υπό την ηγεσία του PD Dr. Stefan Schülke, διευθυντή του τμήματος έρευνας αλλεργιολογίας του Ινστιτούτου Paul Ehrlich, εξέτασε πριν λίγο καιρό σε μια μελέτη έξι διαφορετικές β-γλυκάνες, μεταξύ των οποίων το ζυμοζάν και οι παραλλαγές του, καθώς και άλλα γνωστά β-1,3-γλυκάνες, ως προς την επίδρασή τους στο ανοσοποιητικό σύστημα.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι αυτές οι ουσίες ενεργοποιούν διαφορετικά ανοσοκύτταρα και επηρεάζουν με διαφορετικούς τρόπους την απελευθέρωση ορισμένων φλεγμονωδών ουσιών.

Ιδιαίτερα το ζυμοζάν και η β-1,3-γλυκάνη μπόρεσαν να μειώσουν την παραγωγή δεικτών φλεγμονής στα πειράματα και έδειξαν μια πολλά υποσχόμενη ικανότητα να καταστείλλουν τις αλλεργικές ανοσολογικές αντιδράσεις.

Τα αποτελέσματα της μελέτης υπόσχονται πολλά και θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων για τη θεραπεία των αλλεργιών.

Έτσι, οι β-γλυκάνες θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον στην πρόληψη αλλεργικών αντιδράσεων και στον στοχευμένο έλεγχο της ανοσολογικής αντίδρασης.

Η μελέτη

Στη μελέτη αναλύθηκαν τόσο ανοσολογικοί (ενεργοποίηση υποδοχέων, απελευθέρωση κυτοκινών, διαμόρφωση Τ-κυττάρων) όσο και μεταβολικοί παράμετροι (μεταβολική κατάσταση) σε δενδριτικά κύτταρα – συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος – που προέρχονταν από το μυελό των οστών ποντικών.

Αποδείχθηκε ότι όλες οι β-γλυκάνες που δοκιμάστηκαν, ενεργοποίησαν τον υποδοχέα λεκτίνης τύπου C (CLR) Dectin-1a, ενώ ο υποδοχέας τύπου Toll (TLR)2 ανταποκρίθηκε ιδιαίτερα έντονα στο ζυμοζάν.

Επιπλέον, οι β-γλυκάνες οδήγησαν σε διαφορετικό βαθμό στην απελευθέρωση κυτοκινών και στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού των κυττάρων στα δενδριτικά κύτταρα.

Μια λεπτομερέστερη εξέταση των β-γλυκανών ζυμοζάν, β-1,3-γλυκάνη και β-1,3/1,6-γλυκάνη έδειξε ότι αυτές οι β-γλυκάνες ενίσχυσαν την ενεργοποίηση των δενδριτικών κυττάρων και ρύθμισαν προς τα πάνω σε διαφορετικό βαθμό σημαντικούς επιφανειακούς δείκτες CD40, CD80, CD86 και MHCII.

Μια άλλη διαπίστωση έγκειται στο εξής: η απελευθέρωση κυτοκινών που προκαλείται από τις β – γλυκάνες εξαρτάται εν μέρει από την ενεργοποίηση της ενδοκυτταρικής μοριακής προσαρμογέα Syk από τη δεκτίνη-1.

Σε συν-καλλιέργειες δενδριτικών κυττάρων με Τ-κύτταρα ποντικών που παρουσίαζαν ευαισθητοποίηση στο αλλεργιογόνο της σημύδας Bet v 1, τέσσερις από τις β-γλυκάνες που δοκιμάστηκαν, κατέστειλαν την απελευθέρωση IL-5 που προκαλείται από αλλεργιογόνα.

Ωστόσο, μόνο το ζυμοζάν και το β-1,3-γλυκάνη μείωσαν σημαντικά την απελευθέρωση ιντερφερόνης-γάμμα (IFNγ). Αυτό υποδηλώνει ότι οι β-γλυκάνες που δοκιμάστηκαν, έχουν διαφορετική επίδραση στην ικανότητα των δενδριτικών κυττάρων να στοχεύουν τα Τ-κύτταρα σε αλλεργιογόνα.

Πηγές:
Ινστιτούτο Paul Ehrlich – International Journal of Molecular Sciences

Πηγή: iatronet.gr