Blog

Στο πλαίσιο της παρουσίασης της μελέτης «Κοιτώντας μπροστά: Ένας οδικός χάρτης για τη φαρμακευτική πολιτική στην Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε χθες, οι εκπρόσωποι του ΣΦΕΕ ανέφεραν ως ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους, για την φαρμακευτική πολιτική στην Ελλάδα, α)κανένα φάρμακο να μη συνεισφέρει στη δαπάνη περισσότερα από ότι το κράτος και β) την επιστροφή σε ποσοστό γύρω στο 40% σε clawback και rebate. Έκαναν επίσης λόγο για εμμονή από πλευράς του Υπουργείου να αρνείται την ανάγκη χρηματοδότησης, έλεγχο στη δαπάνη του ΙΦΕΤ, που πρέπει να επιστρέψει στα επίπεδα του 2020, ενώ παράλληλα τονίστηκε ότι από τα 14 μέτρα που ανακοινώθηκαν τον Ιανουάριο του 2024, το μόνο που εφαρμόστηκε ήταν η αύξηση των φθηνών φαρμάκων.

Όπως ανέφερε ο Γιώργος Κουρέπης, Director στην ομάδα Strategy της Deloitte, που παρουσίασε τη μελέτη, η χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης στην Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο που άρχισε από την είσοδό μας στα μνημόνια και που οδηγεί σε μία σειρά από παραδοξότητες.

Τα παράδοξα του συστήματος

Ο κ. Κουρέπης, αναλύοντας τα παράδοξα του συστήματος στη χώρα μας, ανέφερε πως η Ελλάδα παρουσιάζει τα υψηλότερα επίπεδα επιστροφών, ενώ έχει από τις χαμηλότερες τιμές πρωτοτύπων στην Ευρώπη. Παρά τις αυξήσεις στη δημόσια δαπάνη τα τελευταία χρόνια, τα επίπεδα επιστροφών εξακολουθούν να έχουν ανοδική τάση. Ενώ οι κανόνες τιμολόγησης μεταξύ καναλιών διανομής είναι κοινοί, υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στα επίπεδα επιστροφών. Τα κόστη κοινωνικών και προνοιακών πολιτικών δημιουργούν αυξημένη δαπάνη που καλύπτεται από τη βιομηχανία. Η πολυπλοκότητα, τέλος, ενισχύεται με την προσθήκη καναλιών και εξαιρέσεων, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές τάσεις (2 κανάλια διανομής στα περισσότερα κράτη).

Οι διεθνείς τάσεις και προκλήσεις

Από το 2020 έως το 2022, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση συνολικής δαπάνης (22%) και τη μικρότερη αύξηση δημόσιας δαπάνης (5%) σε κατά κεφαλήν όρους, συγκρινόμενη με τις νότιες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Κοιτώντας μπροστά και ισορροπώντας το σύστημα

Για να ισορροπηθεί το σύστημα θα πρέπει να τεθεί ένας διττός στόχος (συγκράτηση συνολικής δαπάνης και αύξηση δημόσιας χρηματοδότησης) με ταυτόχρονη εισαγωγή ενός μηχανισμού συνυπευθυνότητας για τη διαχείριση των αποκλίσεων. Αν δεν υπάρξει διαχείριση στη δαπάνη, αυτή μπορεί να φτάσει τα €10,5 δισ. έως το 2028. Απαιτείται σταδιακός επαναπροσδιορισμός της δημόσιας επένδυσης στο φάρμακο, στο επίπεδο των χωρών της Νότιας Ευρώπης, καθώς, όπως καταδεικνύει η μελέτη της Deloitte, το χρηματοδοτικό κενό θα ανέλθει σε €1,5 δισ. έως το 2028, εκ των οποίων τα €0,8 δισ. θα μπορούσαν να αφορούν πρόσθετη χρηματοδότηση και τα €0,7 δισ. να προέλθουν από μεταρρυθμίσεις για καλύτερο έλεγχο της δαπάνης. Ταυτόχρονα θα πρέπει να μειωθούν οι υποχρεωτικές επιστροφές (clawback & rebates). Ένας ρεαλιστικός και εφικτός στόχος είναι να επιστρέψουμε σε ποσοστό περίπου 40% στις επιστροφές, στα επίπεδα δηλαδή του 2020, που αποτέλεσε τη βάση για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Τέλος, αν δεν ληφθούν και δεν υλοποιηθούν δομικά μέτρα άμεσα, η φαρμακευτική δαπάνη θα οδηγηθεί σε μη βιώσιμα επίπεδα με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό για τον κλάδο, αλλά και κυρίως για την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους.

Πηγή: healthdaily.gr