Ο Robert S. Kaplan, Senior Fellow and Marvin Bower Professor of Leadership Development, Emeritus στο Harvard Business School στο πλαίσιο της κεντρικής του ομιλίας τόνισε τις τέσσερις κύριες προτεραιότητες κατά την εφαρμογή του VBHC μοντέλου: α) οργάνωση της φροντίδας γύρω από την ασθένεια, β) μέτρηση και βελτίωση των αποτελεσμάτων που έχουν σημασία για τους ασθενείς (PROMs), γ) μέτρηση και μείωση των δαπανών (TDABC) και δ) εισαγωγή πληρωμών βάσει αξίας. Με παραδείγματα από διάφορες χώρες ο Καθηγητής ανέλυσε τα προτερήματα και τα θετικά αποτελέσματα στην υγεία των ασθενών όταν οργανώνουμε το σύστημα δημιουργώντας κέντρα αριστείας γύρω από μια ασθένεια. Σε όλα τα παραδείγματα που ανέλυσε (εξειδικευμένη κλινική παχυσαρκία στην Ολλανδία, κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης ηλικιωμένων στις ΗΠΑ, κλινική για ασθενείς με προστάτη στο Αμβούργο), τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά και το κόστος για τους ασθενείς μειώθηκε καθώς τα έξοδα μειώνονται από την απουσία επιπλοκών ή μείωσης των νοσηλειών και η εμπειρία των ασθενών καταγράφηκε ως πολύ θετική. Σημαντικό σημείο είναι ότι τα αποτελέσματα όπως τα δήλωσαν οι ασθενείς είναι πολύ σημαντικά για τη λήψη από κοινού αποφάσεων. Όπως τόνισε πρέπει να υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ του γιατρού και του ασθενή για το τι είναι πιο σημαντικό για τον ίδιο τον ασθενή κι αυτό βοηθά τον ασθενή να κατευθύνει το γιατρό να επιλέξει την κατάλληλη θεραπεία, όταν υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Επομένως, οι γιατροί θα πρέπει να αναπτύξουν εργαλεία, ώστε να συλλέγουν την πληροφορία από τους ίδιους τους ασθενείς, για να δούμε εάν πράγματι οι παρεμβάσεις ήταν ήδη επιτυχημένες. Ο στόχος όλης αυτής της διαδικασίας δεν είναι η τιμωρία των γιατρών, αλλά η βελτίωση και μπορούμε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.
Έτσι μπορούμε να πληρώνουμε με βάση τα καλύτερα αποτελέσματα. Όσο έχουμε πιο αξιόπιστα δεδομένα, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να προσαρμόσουμε τις μεθόδους πληρωμής αποζημίωσης.
Όσον αφορά στα κόστη, είναι πολύ σημαντικό, όπως είπε, να καταλάβουμε την έννοια του κόστους σε κλινικό επίπεδο στον ιατρικό χώρο. Πως μετράς όχι αυτό που χρεώνεις τον ασθενή, αλλά τι σου κοστίζει να προσφέρεις αυτή την υπηρεσία, αυτή είναι η κοστολόγηση με βάση το χρόνο και τη δραστηριότητα. Βλέπουμε λοιπόν ποιες είναι οι θεραπείες που παρασχέθηκαν σε όλο τον κύκλο της θεραπείας, ποιος υλοποίησε την κάθε θεραπεία και πόσος χρόνος δαπανήθηκε για τα θεραπευτικά βήματα. Οπότε χαρτογραφούμε όλες τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται για τον ασθενή στο σύνολο της πορείας της θεραπείας του. Μετά μετράμε το κόστος του εξοπλισμού και κάθε ανθρώπου που εμπλέκεται.
Πηγή: healthdaily.gr
