Το θέτουν δε, με αυξανόμενη ένταση, ιατροί και σύλλογοι ασθενών, καθώς οι ηπαρίνες (κλασική ηπαρίνη και ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους), που είναι σημαντικά – απαραίτητα για τη ζωή προϊόντα βιολογικής προέλευσης, οδεύουν προς κατάσταση έλλειψης… Και στην περίπτωση αυτή, δεν θα μπορεί να λέει κανείς «δεν γνώριζα».
Αντιθέτως, έχει επισημανθεί ότι από τον Μάιο εκκρεμεί συνάντηση των εκπροσώπων της φαρμακευτικής αγοράς με την ηγεσία του Υπ. Υγείας, καθώς, εξαιτίας προβλημάτων στην παγκόσμια παραγωγή (και ειδικότερα στην Κίνα, χώρα με το 90% της παγκόσμιας παραγωγής) έχει εκτιναχθεί η τιμή της πρώτης ύλης. Ως αποτέλεσμα, στην Ελλάδα (εξαιτίας και των υπερβολικών επιστροφών) τα προϊόντα αυτά είναι ζημιογόνα και οι εταιρείες που τα εισάγουν έχουν ενημερώσει από τις αρχές του έτους ότι τα αποθέματα τελειώνουν και δυσκολεύονται να συνεχίσουν να τροφοδοτούν την αγορά υπό αυτές τις συνθήκες. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η τιμή ηπαρίνης σήμερα στην Ελλάδα είναι στα 30 ευρώ περίπου –και με τα rebate και clawback μειώνεται περαιτέρω– αν και, θα έπρεπε να ανέρχεται στα 80 ευρώ, σύμφωνα με όσα ορίζει η νομοθεσία.
«Λύσεις» κοστοβόρες και… ανορθόδοξες
Με το πρόβλημα να βρίσκεται «στα κόκκινα» από το 2021 ακόμη, οι κινήσεις που επελέγησαν φάνηκε να έχουν κυρίως εμβαλωματικό χαρακτήρα, για να εξελιχθούν τελικά σε ιδιαίτερα κοστοβόρες και… ανορθόδοξες «λύσεις». Έτσι, αρχικά η Πολιτεία εξαίρεσε τις ηπαρίνες από την φαρμακευτική δαπάνη για το 2021, για το 2022 τις εξαίρεσε από την καταβολή clawback, ενώ για το 2023 δεν υπάρχει ακόμη καμία πρόνοια, αν και βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος του έτους. Αντιθέτως, το Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας & Τεχνολογίας – ΙΦΕΤ, με εντολή ΕΟΦ, για να καλύψει προσωρινά το καλοκαίρι (για 2 μήνες περίπου) την επερχόμενη έλλειψη, προμηθεύτηκε κλασική ηπαρίνη από το εξωτερικό καταβάλλοντας υψηλό αντίτιμο, που εκτιμάται στα 2-3 εκατ. ευρώ παραπάνω από την τιμή που ορίζει η νομοθεσία. Μια μεγάλη όσο και αχρείαστη δαπάνη! Οι γνωρίζοντες την αγορά σημειώνουν με έμφαση ότι εάν εξαιρείτο η τιμή της κλασικής ηπαρίνης από το clawback για όλο το έτος, το κόστος της εξαίρεσης θα ήταν χαμηλότερο από όσα δαπάνησε το ΙΦΕΤ για να εξασφαλίσει ποσότητες για δύο μήνες περίπου…
Είχαν προηγηθεί απόπειρες διαπραγμάτευσης της τιμής μεταξύ της αρμόδιας Επιτροπής και των εταιρειών, στις οποίες όμως οι τελευταίες συνάντησαν τοίχο όταν έγινε απολύτως κατανοητό ότι ο μοναδικός σκοπός της διαπραγμάτευσης ήταν η περαιτέρω μείωση της τιμής της ηπαρίνης. Ακολούθησε μία ακόμη «παρ’ ολίγον» συνάντηση (αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή). Και μετά ήρθαν οι πανάκριβες εισαγωγές…!
Μετά τα ελληνικά παράδοξα που αναφέραμε, αυτή τη στιγμή η κατάσταση δείχνει μία… στασιμότητα. Εξίσου παράδοξη, αν σκεφθούμε ότι οι ηπαρίνες χρησιμοποιούνται από χιλιάδες ασθενείς κάθε χρόνο για απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι Επιστημονικές Εταιρείες και Σύλλογοι Ασθενών (π.χ. Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία, Ομοσπονδία Νεφροπαθών, Eλληνική αναισθησιολογική Εταιρία) έχουν κατ’ επανάληψη απευθυνθεί το τελευταίο διάστημα με επιστολές τους στο Υπουργείο και στον ΕΟΦ, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι οι συγκεκριμένες ελλείψεις, δημιουργούν τεράστια προβλήματα στην ορθή διαχείριση των ασθενών, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους. Το πρόβλημα επηρεάζει καρδιοπαθείς, αιμοκαθαρόμενους, καρκινοπαθείς, εγκυμονούσες μεταξύ άλλων, αλλά είναι απαραίτητες και στα λεγόμενα μεγάλα χειρουργεία.
Όταν ιατροί και ασθενείς αναδεικνύουν τον άμεσο χαρακτήρα του προβλήματος, πόσο μπορεί να συνεχίζεται η αποφυγή λύσης; Και για να επιστρέψουμε στον τίτλο μας: Πόση καθυστέρηση μπορεί να παίζει κανείς με τις ηπαρίνες;
Πηγή: healthview.gr
