Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει άλματα στη θεραπευτική της πολλαπλής σκλήρυνσης (ΠΣ), με τη φαρμακευτική φαρέτρα των σύγχρονων νευρολόγων να περιλαμβάνει πάνω από 14 παράγοντες για την αντιμετώπιση της νόσου, καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικά πλεονεκτήματα, αποτελεσματικότητα, παρενέργειες και ιδιαιτερότητες στη χορήγηση.
Η εξατομικευμένη αντιμετώπιση της ΠΣ βασίζεται στο συνδυασμό των μοναδικών χαρακτηριστικών της εκάστοτε νόσου, του ίδιου του ασθενή και της θεραπείας.
Mε βάση το μηχανισμό δράσης, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των θεραπειών, εφαρμόζονται στην κλινική πράξη δυο κύριες στρατηγικές: είτε η σταδιακή μετάβαση από χαμηλότερου ρίσκου σε υψηλότερου ρίσκου και αποτελεσματικότητας θεραπείες, δίνοντας βαρύτητα στην ασφάλεια, είτε η από την έναρξη της νόσου χορήγηση ενός ισχυρού παράγοντα, δίνοντας βαρύτητα στην αποτελεσματικότητα. Πρόσφατες βιβλιογραφικές αναφορές προτείνουν την πρώιμη χορήγηση ενός ισχυρού παράγοντα, περιγράφοντας την πιθανή παρουσία ενός σύντομου θεραπευτικού παραθύρου στα πρώτα στάδια της νόσου, όπου η επιτυχής παρέμβαση μπορεί να τροποποιήσει τη μακροχρόνια κλινική πορεία των ασθενών.
Αντίστοιχα, η προσθήκη νέου τύπου θεραπειών τροποποίησε το παραδοσιακό μοντέλο της αναγκαίας συνεχούς λήψης φαρμακοθεραπείας για την αντιμετώπιση της νόσου. Οι νεότερες θεραπείες ανασύστασης του ανοσοποιητικού δίνονται για ένα βραχύ χρονικό διάστημα, κατά ώσεις, και παρέχουν τη δυνατότητα μακροχρόνιας ύφεσης της νόσου.
Μία από τις πλέον αναμενόμενες στην Ελλάδα θεραπεία εκλεκτικής ανασύστασης του ανοσοποιητικού αποτελεί η κλαδριβίνη, η οποία χορηγείται ήδη από διετίας στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Η κλαδριβίνη αποτελεί μια από του στόματος θεραπεία, με ευκολία στη χορήγηση (λήψη δισκίων για 4-5 ημέρες τον πρώτο και δεύτερο μήνα, με επανάληψη μετά από ένα έτος), η οποία επιτυγχάνει ισχυρή μακροχρόνια αποτελεσματικότητα, με καλά καθορισμένο προφίλ ασφαλείας και χωρίς την ανάγκη συνεχούς λήψης φαρμακευτικής αγωγής για τουλάχιστον 4 έτη.
Σύγχρονα όμως με την εξέλιξη της έρευνας σε νέους παράγοντες αντιμετώπισης της νόσου, η απόκτηση νέων ενδείξεων-μετά από μακροχρόνιες μελέτες παρακολούθησης δεδομένων πραγματικής ζωής- σε προϋπάρχουσες θεραπείες, μπορεί να αλλάξει θεαματικά τη καθημερινή διαχείριση της ΠΣ. Η πρόσφατη, λοιπόν, έγκριση της δυνατότητας χορήγησης των θεραπειών με ιντερφερόνη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και της γαλουχίας, αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες αλλαγές στη δυνατότητα ασφαλέστερου οικογενειακού προγραμματισμού των γυναικών που πάσχουν από τη νόσο.
Συνολικά, η σύγχρονη θεραπευτική διαχείριση των ασθενών με ΠΣ οφείλει να περιλαμβάνει- πέρα από την κρίσιμη επιλογή του κατάλληλου νοσοτροποποιητικού παράγοντα- την κατάρτιση ενός βέλτιστου προγράμματος εργαστηριακής και απεικονιστικής παρακολούθησης, τη διασφάλιση της μακροχρόνιας ασφάλειας, τον οικογενειακό προγραμματισμό και την τροποποίηση του καθημερινού lifestyle των ασθενών (ενεργοποίηση, συνέχιση εργασίας, πρόγραμμα άσκησης, διατροφή, αναπλήρωση τυχόν ανεπάρκειας βιταμίνης D, διακοπή καπνίσματος).
Γράφει ο Νώτας Κωνσταντίνος, Νευρολόγος
Πηγή: healthreport.gr
