Όπως ανέφερε ο κ. Καρόκης, ενώ στην Ευρωζώνη η χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης από το 2012 ανέβαινε σταθερά, στην Ελλάδα τη δεκαετία 2012-2022 παρέμεινε στα ίδια επίπεδα. Από το 2015 έγινε προσπάθεια να κρατηθεί σταθερή η δημόσια δαπάνη, όμως δεν έγινε προσπάθεια να βρεθεί πόσος είναι ο όγκος της φροντίδας που αποζημιώνεται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται κάθε χρόνο η διαφορά μεταξύ πραγματικής, αποζημιούμενης φαρμακευτικής δαπάνης και δημόσιας δαπάνης. Αυτό οδήγησε στην παρούσα κατάσταση, δηλαδή στο να χρηματοδοτεί το σύστημα από το 2022 η Φαρμακοβιομηχανία με περισσότερα χρήματα από όσα η πολιτεία. Παράλληλα, οι ασθενείς επιβαρύνονται με αυξημένες συμμετοχές.
Εάν η αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης ήταν ανάλογη με αυτή της Ευρωζώνης στη χώρα μας αυτή τη δεκαετία, θα έπρεπε να είχαν μπει στο σύστημα άλλα 5 δισ. ευρώ, επεσήμανε ο κ. Καρόκης.
Ανέφερε ότι αυτή η απόκλιση μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης θα πρέπει αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ Φαρμακοβιομηχανίας και Πολιτείας για να βρεθεί τρόπος να υπάρξει μια σύγκλιση, γιατί εάν αυτή η απόκλιση δεν ήταν τόσο μεγάλη η φαρμακοβιομηχανία, αντί να βάζει το 57% στο σύστημα, θα έβαζε κάτω από 50% και, εάν πορευόμαστε σύμφωνα με τον μέσο όρο της ευρωζώνης, η συμμετοχή της φαρμακοβιομηχανίας θα ήταν κάτω από 40%. Αυτό θα μας επέτρεπε να έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια στην υλοποίηση των δομικών μεταρρυθμίσεων που θα αύξαναν την αξία της περίθαλψης και όχι να επικεντρωνόμαστε σε αυτές που ρυθμίζουν τον όγκο.
Εάν δεν αλλάξει κάτι, τόνισε ο κ. Καρόκης, το 2025 η δαπάνη θα φθάσει τα 8,7 δισ. ευρώ, η συμμετοχή των ασθενών θα είναι περίπου στο 1 δισ. ευρώ και της φαρμακοβιομηχανίας στα 4,7 δισ. ευρώ. Τα 900 δισ. ευρώ που θα βάλει η κυβέρνηση στο Σύστημα όπως υποχρεούται από το RRF δεν θα αλλάξουν την κατάσταση γιατί μας λείπουν οι δομικές μεταρρυθμίσεις συνέχισε ο κ. Καρόκης.
Όπως σημείωσε, παρότι από τα μνημονιακά χρόνια έχουν θεσμοθετηθεί στη χώρα μας όλα τα μέτρα ελέγχου για το κόστος που υπάρχουν και στο εξωτερικό, δεν έχει θεσμοθετηθεί κανένα κριτήριο για το cost-effectiveness ενός φαρμάκου και άρα δεν ξέρουμε ποια θεραπεία πληροί αυτά τα κριτήρια, ενώ για το budjet impact έχουμε μια πολύ χαλαρή προσέγγιση και η συζήτηση μεταφέρεται στην Επιτροπή Διαπραγμάτευσης τιμών που είναι υποχρεωμένη να τεκμηριώνει το value με βάση την αξία της διαφοράς μεταξύ αποζημιούμενης δαπάνης και κρατικού προϋπολογισμού. Μεταφέρουμε δηλαδή το πρόβλημα της χρηματοδότησης στην αξία του φαρμάκου, που την υπολογίζουμε με βάση αυτή την απόκλιση, γεγονός που διαστρεβλώνει οποιαδήποτε έννοια αξίας στη φαρμακευτική περίθαλψη.
Πηγή: news4health.gr
