Blog

Η ημικρανία μπορεί να υποτιμάται, αλλά παραμένει μία από τις πιο συχνές νευρολογικές παθήσεις. Άλλωστε στη χώρα μας 1 εκατ. συμπολίτες μας υποφέρουν από ημικρανίες, γεγονός που υποβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους, καθώς αδυνατούν να επιτελέσουν ακόμη και απλές καθημερινές εργασίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως παραμένει ότι η πάθηση υποδιαγιγνώσκεται με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην έχουν πρόσβαση στις νέες θεραπείες.

Ο Δρ. Μιχαήλ Βικελής, Εξειδικευμένος στις Ημικρανίες Νευρολόγος & Επιστημονικός Σύμβουλος του Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος, μιλά στο HealthReport.gr για την πάθηση αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής της.

Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω τη συνέντευξή του:

Ποια είναι η διάσταση του προβλήματος της ημικρανίας στην Ελλάδα και διεθνώς;

Μιχάλης Βικελής: Η ημικρανία είναι μια από τις πιο συχνές νευρολογικές παθήσεις. Παγκοσμίως, αποτελεί τη δεύτερη αιτία αναπηρίας και την πρώτη για τις γυναίκες ηλικίας 15-49 ετών.

Στην Ελλάδα, περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με ημικρανία, δηλαδή έχουμε το 10% του πληθυσμού να την βιώνει και, ανάμεσα τους, ένα σημαντικό ποσοστό που πραγματικά μαστίζεται από αυτή. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει υποδιαγνωσμένη και συχνά υποθεραπευμένη, κάτι που επιβαρύνει την ποιότητα ζωής των ασθενών, την εργασία τους, αλλά και την οικονομία.

Οι απώλειες παραγωγικότητας λόγω απουσίας ή και μειωμένης απόδοσης μπορεί να φτάνουν μέχρι και το 50% σε κάποιες περιπτώσεις. Πρόκειται για ένα τεράστιο κοινωνικοοικονομικό βάρος το οποίο δυστυχώς το κράτος δεν αντιλαμβάνεται, όπως έχει γίνει με άλλα νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης του οποίου ο επιπολασμός κινείται στα ίδια επίπεδα με την ημικρανία.

Όπως αναφέρατε πολλοί ασθενείς παραμένουν χωρίς διάγνωση. Υπάρχει διαφορά αν επισκεφθεί κανείς για παράδειγμα έναν Παθολόγο σε σύγκριση με έναν Νευρολόγο;

Μ.Β.: Είναι το πιο κρίσιμο βήμα. Η ημικρανία δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας «απλός πονοκέφαλος». Έχει πολλαπλά συμπτώματα, συχνά ποικιλόμορφα, τα οποία μπορεί να αποδιοργανώσουν πλήρως την καθημερινότητα του ασθενούς.

Η αρχική αξιολόγηση σαφώς μπορεί να γίνει από παθολόγο ή γενικό νευρολόγο, αλλά η σωστή διάγνωση από εξειδικευμένο νευρολόγο είναι τελικά πολλές φορές απαραίτητη για να αναγνωριστεί απόλυτα ο τύπος της ημικρανίας, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση, ειδικά αν χρειάζεται να χορηγηθεί στοχευμένη θεραπεία. Δυστυχώς, λιγότερο από το 50% των ασθενών λαμβάνουν σωστή διάγνωση. Η εξειδικευμένη φροντίδα μπορεί να αλλάξει τη ζωή τους και να μειώσει δραστικά τη συχνότητα και την ένταση των κρίσεων.

Ποια είναι σήμερα τα εξειδικευμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της ημικρανίας;

Μ.Β.: Τα τελευταία χρόνια έχουμε στη διάθεσή μας ειδικά φάρμακα που στοχεύουν σε μηχανισμούς άμεσα συνδεδεμένους με την ημικρανία. Οι τριπτάνες και οι διτάνες, αφορούν και οι δύο την εξειδικευμένη θεραπεία των κρίσεων.

Η άλλη κατηγορία φαρμάκων είναι εκείνα που στοχεύουν το CGRP (Calcitonin Gene-Related Peptide), τα οποία περιλαμβάνουν τα μονοκλωνικά αντισώματα (ενέσιμα), καθώς και τις γκεπάντες (από του στόματος). Με τις προληπτικές αυτές θεραπείες, μπορούμε να πετύχουμε σημαντική μείωση στη συχνότητα, διάρκεια και ένταση των κρίσεων ημικρανίας. Τέλος, μια ιδιαίτερη αποτελεσματική επιλογή για την πρόληψη της χρόνιας ημικρανίας είναι η βοτουλινική τοξίνη.

Η θεραπεία γίνεται με ενέσεις σε συγκεκριμένα σημεία της κεφαλής και του αυχένα, σαφώς διαφορετικά και πολύ περισσότερα από αυτά που γίνεται η αισθητική χορήγηση, περίπου κάθε 12 εβδομάδες και μπορεί να μειώσει σημαντικά τη συχνότητα και την ένταση των επεισοδίων.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για την Ημικρανία, μιλήσατε για τα εμπόδια που δημιουργεί το Σύστημα Ηλεκτρονικής Προέγκρισης (ΣΗΠ) του ΕΟΠΥΥ, ως επιστημονικός σύμβουλους του Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία. Πώς πιστεύετε ότι το Υπουργείο Υγείας θα μπορούσε να βοηθήσει τους νευρολόγους αλλά και τους ασθενείς με αλλαγές στο καθεστώς του ΣΗΠ;

Μ.Β.: Το Σύστημα Ηλεκτρονικής Προέγκρισης του ΕΟΠΥΥ, αντί να διευκολύνει, στην πράξη αποτρέπει την συνταγογράφηση των νέων στοχευμένων θεραπειών. Είναι μια χρονοβόρα και αποτρεπτική διαδικασία, που αποθαρρύνει τους γιατρούς και αποκλείει τους ασθενείς.

Το Υπουργείο μπορεί να βοηθήσει με δύο τρόπους: πρώτον, να απλοποιήσει και να επιταχύνει τις διαδικασίες, ώστε η έγκριση να γίνεται με λιγότερη γραφειοκρατία και σε πολύ μικρότερο χρόνο· και δεύτερον, να εξασφαλίσει ότι οι στοχευμένες θεραπείες αποζημιώνονται δίκαια και ισότιμα για όλους όσοι τις χρειάζονται.

Με αυτόν τον τρόπο, και οι νευρολόγοι θα μπορούν να αφιερώνουν τον χρόνο τους στους ασθενείς αντί στη γραφειοκρατία. Συνολικά, θεωρώ ότι χρειάζεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ημικρανία, η οποία θα περιλαμβάνει αναθεώρηση του ΣΗΠ, ευθυγράμμιση με τις πρακτικές της ΕΕ και επένδυση στην έγκαιρη διάγνωση. Η σωστή αντιμετώπιση της ημικρανίας δεν είναι μόνο ζήτημα δημόσιας υγείας, είναι και ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής λογικής.

Πολλοί ασθενείς με ημικρανία είναι απογοητευμένοι από τη συνεχή ταλαιπωρία και εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια για βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Τι θα τους συμβουλεύατε;

Μ.Β.: Σήμερα οι νευρολόγοι έχουν πολλές στοχευμένες λύσεις στη φαρέτρα τους οι οποίες μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση. Το πρώτο βήμα για τον ασθενή είναι να αναζητήσει έναν εξειδικευμένο νευρολόγο και να μπει στη διαδικασία της σωστής διάγνωσης και αξιολόγησης του προβλήματος της ημικρανίας του, σε εξατομικευμένη πια βάση, αλλά και να λάβει την πιο σωστή θεραπεία.

Σημαντικό είναι να έρθει όποιος το επιθυμεί σε επαφή με τον εξαιρετικά ενεργό Σύλλογο Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος. Εκεί θα μπορέσει να ενημερωθεί, αλλά και να μοιραστεί εμπειρίες με μια κοινότητα ανθρώπων που περνούν τα ίδια. Στην εποχή μας, οι Σύλλογοι Ασθενών έχουν τη δύναμη να δυναμώνουν τη φωνή των ασθενών και να ανοίγουν δρόμους για καλύτερη φροντίδα.

Πηγή: healthreport.gr