Με την εκτόξευση του ενεργειακού κόστους, τα “νούμερα” δεν βγαίνουν, όπως φαίνεται, για τις φαρμακαποθήκες, που εδώ και καιρό προσπαθούν με αμυντική τακτική να αντεπεξέλθουν στην κατάσταση αυτή.
Οπως λένε χαρακτηριστικά στελέχη της αγοράς, τα “κουκιά δεν βγαίνουν” και προτιμούν επί παραδείγματι να μειώσουν τα δρομολόγια ή να βάλουν πλαφόν στις παραγγελίες που δέχονται παρά να μειώσουν το ανθρώπινο δυναμικό που απασχολούν. Και εξηγούν:
Το θεσμοθετημένο μικτό περιθώριο κέρδους για τα συνταγογραφούμενα φάρμακα είναι στο 4,67%. Οταν από αυτό αφαιρεθεί ο συντελεστής εξόδων που είναι 3% (αν και έχει ανέβει το τελευταίο διάστημα) καθώς και οι εκπτώσεις που πραγματοποιούν στους πελάτες τους -το “ταβάνι” στα μη συνταγογραφούμενα φαίνεται να είναι το 2,5%- αυτόματα το μικτό περιθώριο κέρδους γυρνάει σε αρνητικό πρόσημο. Στον συντελεστή εξόδων, λαμβάνονται υπόψη η αποθήκευση, η επικόλληση κουπονιών, η διανομή και βεβαίως το εργατικό. Τα μεγαλύτερα δε κόστη με τα σημερινά δεδομένα, είναι η αποθήκευση, καθώς τα φάρμακα θέλουν ειδικές συνθήκες φύλαξης, και τα μεταφορικά. Πληροφορίες λένε, ότι μεσοσταθμικά η αύξηση του συνολικού κόστους συγκριτικά με την ίδια περίοδο πέρσι είναι πάνω κατά 40% έως και 50%.
Μαζεύουν τα άκρα των πιστώσεων
Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες του κλάδου αρχίζουν να κόβουν και τις ημέρες πίστωσης που σήμερα κινούνται στις 60 ημέρες -υπάρχουν βεβαίως και φαρμακαποθήκες που δίνουν πίστωση έως τις 45 ημέρες- αφήνοντας ανεπιστρεπτί την “large” αποδοχή που ίσχυε στο παρελθόν, των 120 ημερών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι ο κίνδυνος των επισφαλειών στον κλάδο δεν είναι μονοψήφιο ποσοστό. Στην περίπτωση του πελάτη που δεν είναι συνεπής στις πληρωμές του, μπορεί το “τράτο” να είναι και πολύ λιγότερο.
Μετά βίας σώζεται η παρτίδα
Και ενώ βρισκόμαστε πια σε αρνητικό περιθώριο κέρδους, κάπως φαίνεται να σώζεται η παρτίδα από το παραφάρμακο, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα και το γάλα. Τα οποία όμως, στον συνολικό τζίρο μιας φαρμακαποθήκης κυμαίνονται μεταξύ του 15% και του 20% (ανάλογα με το μέγεθος της αποθήκης και το πελατολόγιό της), ενώ όλο το υπόλοιπο ποσοστό αφορά τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Τα μικτά περιθώρια κέρδους στις προαναφερθείσες κατηγορίες εκτιμώνται σε 8%-10% στο παραφάρμακο, 12% στα μη συνταγογραφούμενα και 5% στο γάλα.
Αμυντική τακτική
Η ρευστή αυτή κατάσταση που επικρατεί στην αγορά του φαρμάκου, η οποία πραγματικά αλλάζει από μέρα σε μέρα, έχει κάνει τις διοικήσεις των φαρμακαποθηκών να σκίζουν και να ξαναγράφουν την αμυντική τους στρατηγική για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στα κόστη που έχουν πάρει την ανιούσα χωρίς ενδείξεις αποκλιμάκωσης.
Στο πλαίσιο αυτό, μας ειπώθηκε ότι μειώνουν τα δρομολόγια, ενώ πιο δύσκολη φαίνεται να είναι η “εξίσωση” στα νησιά, καθώς έχει αυξηθεί το κόστος συνεργασίας και με τις εταιρείες courier. Ετσι, αντί το φορτηγό της εταιρείας να κάνει τέσσερα δρομολόγια την ημέρα, κάνει δύο.
Το πλαφόν είναι μία άλλη τακτική που επιλέγουν πια πιο εντατικά οι εταιρείες του κλάδου. Επί παραδείγματι, μας είπε παράγοντας ότι στη δική του εταιρεία, αν ένα φαρμακείο θέλει καθημερινή διανομή πρέπει η μηνιαία παραγγελία του να μην είναι κάτω από 8.000 ευρώ, ενώ αν είναι τμηματική, τότε για την Αθήνα το πλαφόν είναι στα 400-500 ευρώ και ανεβαίνει στα 700 αν μιλάμε για επαρχία. Στο πλαίσιο αυτό, φημολογείται, αυξάνεται ο αριθμός των φαρμακείων που επιλέγουν προκειμένου να πιάσουν το πλαφόν να προχωρούν σε κοινή παραγγελία προϊόντων.
Πηγή: iatronet.gr
