Η εστίαση στη εγχώρια παραγωγή φαρμάκων και η ανεξαρτησία από την Ασία είναι μία από τις κυριότερες στρατηγικές που ακολουθούν χώρες της Ευρώπης και οι ΗΠΑ ως μια λύση για τις ελλείψεις φαρμάκων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το τέλος του έτους, αναμένονται οι πρώτες συστάσεις της «Συμμαχίας για τα Φάρμακα Κρίσιμης Σημασίας» της Ε.Ε. σχετικά με την ενίσχυση της παραγωγής εντός της Ένωσης.
Ωστόσο η λύση αυτή δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Σύμφωνα με ανάλυση της ευρωπαϊκής φαρμακευτικής αγοράς από την εταιρεία ING, για να καλυφθεί το 60% των φαρμάκων υψηλής ζήτησης, η παραγωγή θα πρέπει να αυξηθεί σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα, π.χ. θα απαιτούσε 7.772 περισσότερους τόνους μετφορμίνης και 1.101 περισσότερους τόνους αμοξικιλλίνης ετησίως. Παρόλα αυτά από τη μελέτη αναδεικνύεται πως η «επιστροφή» της παραγωγής εθνικά/τοπικά, αν και κοστοβόρα και περίπλοκη, θα είχε θετικό αποτύπωμα στην αλυσίδα εφοδιασμού.
Δεν είναι βέβαιο πάντως αν αυτό ισχύει για κάθε χώρα, όπως τονίζουν ειδικοί από το Ην. Βασίλειο, μια χώρα που καλύπτει το 2,5-3% της παγκόσμιας αγοράς, άρα δεν είναι τόσο «μεγάλη» για να επενδύσει μόνο σε αυτή τη λύση. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Pharmaceutical Journal, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στην προσέλκυση εταιρειών, με την Moderna και την GSK να επενδύουν σε παραγωγικές εγκαταστάσεις στη χώρα, αλλά π.χ. η AstraZeneca προτίμησε την Ιρλανδία λόγω υψηλής φορολογίας στο Ην. Βασίλειο.
